Pchli Targ 2

Traktuję fortepian jako niczym niewyróżniający się instrument w bogatej kolekcji muzycznej. […] Z jednej strony podnieca mnie na przykład możliwość napisania czegoś w rodzaju koncertu fortepianowego, z drugiej zaś – nie bardzo wierzę, by bez popadania w banał rzucić nowe spojrzenie i wykrzesać znaczące impulsy z tego trójnożnego wspaniałego zwierzęcia.

Ale istnieje przecież coś lżejszego – zabawa, igraszka, krzywe zwierciadło, odbijające dostojne oblicze grubasa. Nie wyrafinowane gry, lecz skakanka bezproblemowego potraktowania sprawy. Nie gra na koturnach, lecz w adidasach. Przymrużenie oka w spojrzeniu na opasły instrument produkcji wzruszeń odbiorców i cierpiętniczych przeżyć ćwiczących gamy i pasaże młodocianych zakochanych w muzyce.

Ratunkiem dla kontynuacji procederu komponowania na fortepian może być [...] świadome „anty-działanie”, przedstawiające jakby w krzywym zwierciadle dotychczasowe osiągnięcia twórczości na ten instrument. Z. Bargielski